Αποστολή του Ομίλου για την UNESCO Νέων Θεσσαλονίκης στο Ταλίν της Εσθονίας, στο Πρόγραμμα “Tales for a better Europe” [17.07.2019 – 24.7.2019]

Συμμετείχαν οι: Αργυρώ Κοκκίνου, Αγγελική Τσιάκαλου, Βίκυ Μαζγαλτζή, Σπύρος Κουρνούτης, Πέτρος Ρογκότης, Δημήτρης Μπατάλας. 

Γράφει η Βίκυ Μαζγαλτζή

Φτάνοντας στο Ταλίν μια μέρα πριν την πρώτη συνάντηση μας διακατείχαν περίεργες σκέψεις και συναισθήματα. Αγωνία για το πώς θα είναι συναναστροφή με τα άλλα άτομα, πώς θα κυλούσαν οι μέρες και ποιος ήταν τελικά ο λόγος του ταξιδιού μας.

Την άλλη μέρα ξεκίνησαν οι πρώτες γνωριμίες στο hostel και όλοι μαζί κατευθυνθήκαμε στο χώρο που θα διεξάγονταν οι δραστηριότητες. Στο πρωινό, άρχισε σταδιακά να φεύγει το πρώτο μούδιασμα. Έγιναν οι πρώτες συστάσεις, φυσικά κανένας δεν μπορούσε να συγκρατεί τόσα ονόματα. Όλα όμως άρχισαν σιγά σιγά να παίρνουν το δρόμο τους, όταν μισή ώρα μετά ξεκίνησαν τα πρώτα παιχνίδια γνωριμίας. Νέοι από την Σουηδία, Εσθονία, Ιταλία, Πολωνία, Ισπανία και Ελλάδα κλήθηκαν να προσπαθούν να προφέρουν και να θυμούνται ονόματα, τόσα διαφορετικά από αυτά που ξέρουν. Σταδιακά, αρχίζει να μας πλημμυρίζει μια χαρά και μια όμορφη διάθεση για αυτά που θα ακολουθήσουν τις επόμενες ώρες και μέρες.

Η πρώτη μέρα κύλισε κάνοντας παιχνίδια γνωριμίας και διάφορες ομαδικές δραστηριότητες με ομάδες φυσικά μεικτές (ποιες δεξιότητες θα κερδίσουμε από το πρόγραμμα: mathematical competence, digital competence, learning to learn, communication in foreign language, communication in mother tongue, social competence κτλ., να περιγράψουμε τους φόβους, τις προσδοκίες και την συνεισφορά μας σε αυτό το πρόγραμμα). Αποκτήσαμε κάποιον secret friend. Παιχνίδια και ομαδικές δραστηριότητες που απέχουν αρκετά από την ελληνική πραγματικότητα και το ελληνικό σχολείο. Στο τέλος, τέθηκαν οι πρώτοι κανόνες με τον κυριότερο να ξεχωρίζει το bora bora που σήμαινε: όταν κάποιοι μιλάνε επίμονα στην γλώσσα τους, τους έλεγες bora bora και καταλάβαιναν ότι έπρεπε να αρχίσουν να μιλάνε αγγλικά. Στα ενδιάμεσα διαλείμματα για φαγητό γίνονταν οι πρώτες συζητήσεις και πεταχτές βόλτες στην πόλη.

Την δεύτερη μέρα ξεκίνησαν τα πρώτα workshop. Άρχισαν να ανακατεύονται οι ομάδες μεταξύ τους και να πρέπει να βρούνε ένα τρόπο να συνεννοηθούν. Άλλοι να μιλάνε αγγλικά με μεγάλη ευχέρεια, άλλοι με λιγότερη. Ωστόσο, το αποτέλεσμα ήταν πάντα ικανοποιητικό. Σε μια δραστηριότητα κληθήκαμε να μιλάει ο καθένας στην ομάδα του την μητρική του γλώσσα, έχοντας μπροστά μας τις δραστηριότητες που έπρεπε να κάνουμε. Και όμως το αποτέλεσμα ήταν καταπληκτικό. Στην συνέχεια, έγινε και η πρώτη προσπάθεια δημιουργίας ενός μικρού παραμυθιού, που αποτελούσε και το κύριο θέμα του προγράμματος.

Ήδη από την δεύτερη ημέρα, νιώθαμε πως γνωριζόμαστε αρκετό καιρό όλοι μεταξύ μας. Η ομάδα είχε ήδη δέσει.. Άλλοτε να μιλάνε αγγλικά, άλλοτε ο καθένας την μητρική του γλώσσα.

Την τρίτη μέρα κάθε χώρα παρουσίαζε κάποιο παραδοσιακό παραμύθι από τον τόπο της. Η ομάδα μας αποφάσισε να κάνει μια τρεις διαφορετικές παρουσίασης. Αρχικά, παρουσιάσαμε το παραμύθι της Χαλιμάς, δείχνοντας παράλληλα τις εικόνες του παραμυθιού. Πρόκειται για μια ιστορία που μιλάει για ένα κορίτσι πρόσφυγα και την ιστορία της. Μια ιστορία που φτιάχτηκε από τον όμιλο για την UNESCO Νέων Θεσσαλονίκης. Το κείμενο στο παραμύθι δίνεται σε τρεις γλώσσες: στα ελληνικά, στα αραβικά και στα φαρσί. Συνεχίσαμε με τον ιστορικό Αίσωπο, παραθέτοντας εν συντομία βιογραφικά στοιχεία και την διδακτική τους αξία στο ελληνικό σχολείο. Έπειτα διαβάσαμε τις ιστορίες «το λιοντάρι και το ποντίκι», «οι κατσίκες». Όπου παράλληλα, τα αγόρια δραματοποιήσουν την ιστορία. Δεν έλειψαν τα γέλια και οι βιντεοσκοπήσεις από τους υπόλοιπους. Και τέλος παρουσιάσαμε ένα σύντομο βίντεο για τους 12 θεούς του Ολύμπου και μετά ακολούθησε ένα παιχνίδι μνήμης για να έχουν όλοι την ευκαιρία να εμπλακούν και να συγκρατήσουν τις πληροφορίες.   

Παρακολουθήσαμε, όλες τις χώρες. Στο τέλος, η εσθονική ομάδα επέλεξε να μας περιπλανήσει στους δρόμους της παλιάς πόλης και να παρουσιάσει τους μύθους που λέγονταν για τα διάφορα κτήρια, σημερινά αξιοθέατα. Καταλήγοντας σε ωραία σημεία με θέα της πόλης, όπου δεν έλειψαν οι φωτογραφίες. Το αγαπημένο σημείο όλων, ο τοίχος με το σύνθημα «the times we had……..».  

Το ίδιο βράδυ ακολούθησε η πολυπολιτισμική βραδιά. Κάθε ομάδα προετοίμασε το τραπέζι της με τα παραδοσιακά προϊόντα. Η ελληνική ομάδα, είχε παστέλι, μακεδονικό χαλβά, μαστίχες Χίου, υποβρύχιο βανίλια, ελιές, κριτσίνια, κρητικό παξιμάδι. Όλοι πέρασαν από τον πάγκο μας και δοκίμασαν. Παράλληλα, προβάλαμε βίντεο για τις χώρες μας. Η βραδιά  συνεχίστηκε με χορό και παραδοσιακά παιχνίδια όπως την πορτογαλική εκδοχή του ένα δύο τρία κόκκινο φως.

Την τέταρτη ημέρα πραγματοποιήθηκε η επίσκεψη μας στο μουσείο the NUKU Museum. Ένα μουσείο θεάτρου όπου μας εντυπωσίασε όλους και μας έκανε να γίνουμε παιδιά. Στο τέλος προσπαθήσαμε να φτιάξουμε μια κούκλα – μαριονέτα. Ευτυχώς ήταν εκεί η συντονίστρια να μας διορθώνει όταν μας έπιανε πανικός. Το ίδιο απόγευμα και την άλλη μέρα ολόκληρη είχαμε τον χρόνο στην διάθεση μας να προετοιμάσουμε ένα μικρό θεατρικό δρώμενο. Να φτιάξουμε μια ιστορία και να την παρουσιάσουμε σε μορφή κουκλοθέατρου. Πολλοί χρησιμοποίησαν τις κούκλες από το  μουσείο. Όλοι δούλευαν πυρετωδώς (ιστορία, σκηνικά, κούκλες, μουσική).  Την έκτη και τελευταία μέρα βγήκαμε στο πάρκο και παίξαμε τα παραμύθια μας. Οι περαστικοί κοιτούσαν, ιδίως τα παιδιά.  Ήταν μια όμορφη και γλυκιά εμπειρία. Οι προσπάθειες ανταμείφτηκαν και το χειροκρότημα ήταν πάντα δυνατό.

Μετά από κάθε παρουσίαση το χειροκρότημα ήταν πολύ δυνατό. Όλοι ήταν χαμογελαστοί και φαίνονταν να απολαμβάνουν στο έπακρο τις στιγμές. Τα βράδια και στα διαλείμματα όλοι μιλούσαμε. Παίζαμε, κάναμε βόλτες στην πόλη. Τα βράδια μαζευόμασταν στο λόμπι του hostel, πηγαίναμε στα μπαρ κτλ… Μέσα από τις συζητήσεις μάθαμε πολλά για τις άλλες χώρες, κυρίως για θέματα σχολείου, σπουδές, κάναμε debate με θέματα που θεωρήσαμε σημαντικά για εμάς  κτλ.

Ο χώρος διαμονής και ο χώρος που πραγματοποιούνταν οι δραστηριότητες ήταν στην παλιά πόλη. Τα πέτρινα στενάκια και δρόμοι. Τα παλιά μεσαιωνικά κτίρια, κάστρα και εκκλησίες. Οι δρόμοι γεμάτοι τουρίστες, να περπατάνε ανέμελα και να βγάζουν φωτογραφίες παντού. Οι πλατείες και τα πάρκα γεμάτα λουλούδια.

Το τελευταίο βράδυ στο λόμπι του hostel, συζητούσαμε και αναρωτιόμασταν πως πέρασαν οι μέρες. Γίναμε μια ομάδα, μια παρέα, δέσαμε. Έπειτα, ένας φίλος είχε μια ιδέα να παίξουμε ένα παιχνίδι. Ήταν δύο η ώρα το βράδυ. Ο καθένας είχε στην πλάτη του ένα χαρτί. Περπατούσαμε ελεύθερα στο χώρο και σε όποιον πέφταμε πάνω του γράφαμε ένα μήνυμα ανώνυμα και αντίστοιχα εκείνος. Τι πιο όμορφο και γλυκό. Όταν αρχίσαμε να διαβάζουμε τα μηνύματα άρχισαν τα πρώτα δάκρυα, με τους πιο ευαίσθητους, τους μεσογειακούς, να κλαίνε. Συνεχίσαμε με αγκαλιές, φωτογραφίες και λόγια αγάπης. Ένα όμορφο ταξίδι έφτασε στο τέλος. Γεμάτοι νέες γνωριμίες, νέες εμπειρίες, εικόνες, νέες γεύσεις, καινούργιες δεξιότητες και ίσως έχοντας πλέον πολύ περισσότερη αυτοπεποίθηση να ηγούμαστε σε workshop και να μιλάμε αγγλικά. Όλοι έλεγαν μια μέρα θα ξανά ανταμώσουμε……. Εσθονία, Πορτογαλία, Πολωνία, Σουηδία, Ιταλία και Ελλάδα. 

Σίγουρα κάποιοι πήγαιναν πρώτη φορά σε ανάλογο πρόγραμμα, άλλοι είχαν κάποια ανάλογη εμπειρία. Άλλοι είχανε περισσότερη αυτοπεποίθηση να μιλήσουν αγγλικά και να αναλάβουν πρωτοβουλίες. Το σίγουρο όμως είναι ότι στο τέλος όλοι κέρδισαν πολλές δεξιότητες, εμπειρίες, έτοιμη για το επόμενο πρόγραμμα ανταλλαγής. Όλοι προσπαθούσανε να μάθουν καινούργιες λέξεις.

Μας δόθηκε η ευκαιρία να ταξιδέψουμε σε μια ξένη χώρα, να επικοινωνούμε σε μια ξένη γλώσσα και να καταφέρουμε να εργαστούμε με ξένους ανθρώπους για μια καλύτερη Ευρώπη. Αυτό ήταν το αγαπημένο μας Tales for a better Europe.